Pen op papier, dat is haar voornemen voor dit nieuwe jaar. Zal het er nu echt van komen? Peinzend kijkt ze naar haar tafel waar de schrijfspulletjes op haar liggen te wachten. Een mooi blanco vel papier, gelukkig wel met lijntjes, dat geeft nog een beetje richting aan haar handschrift, tegendraads als ze is.
Haar karakter laat zich zien in hoe ze de letters op papier zet, geen letter die naar rechts wijkt of gewoon omhoog. Nee, haar woorden, zinnen zwaaien met mooie uithalen allemaal naar links. Even komt er een glimlach om haar mond, hoe vaak had ze de vraag al beantwoord: “Ben je linkshandig”. “Nee hoor, ik ben gewoon rechtshandig, de letters werken gewoon niet mee.”
Of heb ik er gewoon geen zin in om te veranderen, gewoon zijn wie ik ben kwam dan vaak in haar gedachten omhoog.
Tja, en nu, de schrijfspulletjes op tafel. Haar vertrouwde potlood kijkt haar met ondeugende oogjes aan, wat kennen ze elkaar al lang, wat hebben ze al veel gedeeld.
Hij krijgt er bijna kippenvel van als hij in gedachten haar warme vingers voelt die hem zachtjes vasthouden, de vloeiende bewegingen naar links over het papier. Hij heeft er zin in, kan bijna niet wachten. “Pak me !” Dan ziet het potlood een blik in haar ogen die hij niet kent, hij volgt haar ogen, twijfel. Wat ligt daar ook nog naast het schrijfpapier, potlood weet niet wat hij ziet. “Een pen??”
Dit bestaat niet, nou ja het bestaat wel, een pen, dat weet potlood ook. Maar een pen naast het, haar papier, naast hem, haar potlood. Het zal toch niet, ze gaat toch niet opeens vreemd met een pen?
Zij spreekt haar goede voornemen hardop uit: “Pen op Papier” In gedachten gaat ze terug naar het etentje met haar jeugdvriendinnen, Tweede Kerstdag. Ze waren lekker aan het dollen, herinneringen aan vroeger, naar de disco, de leuke vrijers die ze hadden, liefdesbrieven.
“Weet jij nog wat Jelle tegen je zei over jouw brieven” vroeg haar beste vriendin. En of ze het nog weet. “Meen jij wat je aan mij schrijft, het zijn prachtige lieve woorden die me diep raken, me nog gekker op je maken, maar waarom schrijf je alles met potlood. Meen je het wel?, je kunt het zo weer uitgummen”.
Potlood moet even lachen, tja het is niets geworden met Jelle. Door het potlood? Mij? Gelukkig zijn potlood en zij nog samen, hoewel, wat doet opeens die pen hier?
Ze pakt de pen op, haalt de dop eraf en buigt zich over het papier met de pen in de aanslag. Zonder verder na te denken schrijft ze haar goede voornemen op met de pen. Pen op papier. Verslagen kijkt potlood toe.
Dan trekt ze een klein dopje van de bovenkant van de pen af en veegt over de eerste p van papier, de p verdwijnt alsof hij er nooit heeft gestaan. Potlood weet niet wat hij ziet en zij ook niet. Dan zet ze de pen weer op de plek waar de p stond en schrijft een hoofdletter P, ja - Pen op Papier. Lekker tegendraads geschreven. Want wat een ontdekking, een advertentie in een huis aan huis folder de eerste week van het Nieuwe Jaar. Uitwisbare pennen. Ze bestaan.
Voor haar Pen op Papier als het moet en Potlood is en blijft haar maatje.
Pen op Papier (kort verhaal door Saskia Somers) Januari 2025
De Schrijfgroep komt maandelijks bijeen in de Dickens Room.
Dit is een tekst van één van de ‘schrijvers’. De opdracht was: Een goed voornemen
Comments