De vorige aflevering sloot met een oproep tot het inleveren van een gedicht (al of niet van eigen hand). Het resultaat leest u hier als afsluiting van de plog-serie. Veel leesplezier en houd de poëziewandeling door Haren eind augustus in gedachten (zie de site van Geboektinharen).
Friso Bavinck
1. Inzending Philippine Lugtigheid
Nu zien we Nu zien we van terzijde Weten van de wolken en het licht En hoe het voorbijging Maar ons hart blijft dromen dromen En in de schemering kleurt herinnering tot vergezicht M.G.
Een gedicht van de vorig jaar overleden dichteres Margreet Graaff met wie ik tot op het laatst van haar leven contact had. Zij was een zeer bijzondere en tot het laatst levenslustige vrouw. Helaas moest er een einde komen aan haar lange leven. Ze werd 96 jaar. Ik blijf me haar met veel respect herinneren.
Gisteren ontving ik de bedankkaart van haar kinderen met een laatste gedicht van haar.
2. Inzending Gerda Steenhuis
Feuilles Mortes Voelt de boom fantoompijn als zijn blad verwaait? Verlangt het fruit hartstochtelijk naar de eigen tak? Ja het wil terugvallen naar omhoog waar de glanzende kastanje kaarsrecht bloeit en kondigt lente aan en geurt van het begin. Marjoleine de Vos
In de laatste bundel van Marjoleine de Vos, Hoe verschillig, kwam ik het volgende gedicht tegen dat me aansprak. We hebben net de lente weer meegemaakt, het ontluiken van de natuur, het groen worden van de bomen. Voor mijn huis kijk ik uit op de bloeiende kaarsen van de kastanje. Marjoleine gaat in dit gedicht speels om met de lente. Ze redeneert achterstevoren, vanuit vallende bladeren naar de aankondiging van de lente.
Ze is zo goed in taal en combineert heel mooi woorden met elkaar.
Waarom de typologie zo is, met doorlopende zinnen op de volgende regel, begrijp ik niet.
Gewoon een leuk gedicht!
3. Inzending Willemijn Jager
O, sky!
O, sky, why are you so sad!
your clouds are grey and your tears are wet
No sad I am, but a blessing for the earth for all that lives I’m a rebirth
I sprinkle my drops on every leaf
of trees and flowers without a grief
Can you imagine how glad I am
to fill up the seas and every stream?
The fish are so lucky, in the water they dance and on the land starts a whole new romance
between heavenly water and earthly ground I am so pleased that I am around....
And you know what?
I can never be drowned!
Willemijn Jager
Een bijdrage voor “Geboekt in Haren” van mijn hand.
4. Inzending Saar Breimer
Ik heb heel veel favorieten van anderen maar dit gedicht van eigen hand is me heel dierbaar. Het is precies wat thuis voor mij is, van vroeger bij papa en mama, naar nu bij Ernst en mijn dochters. Ik wens iedereen zo’n plek.
5. Inzending van Nella Houtman
Speenkruid in coronatijd Hoe ongezouten pittig zijn wij van binnen en naar buiten gericht Een hongerige dorst blijft ons bij De spiegel toont een maskergezicht Gespeend van lijfelijk ontmoeten Alles nu enkele tinten grijs Met een ketting aan onze voeten Ons gezang is vals en van de wijs In de nacht kunnen we nog dromen langs water- en andere wegen Naar onbekende doelen komen het kruid waaraan we voortbewegen Het kruid, niet gespeend van nieuw begin geeft focus, een positief gemoed De dorst is gaan liggen, heeft geen zin Dat is wat deze kleur met ons doet Als levende wezens in de tijd zijn we verbonden in energie als licht van de zon over de weg glijdt en ik geelzucht langs de slootkant zie. Nella Houtman
In dit gedicht getuig ik van mijn verbinding met de natuur, de natuur die mij ruimte biedt buiten en in mijn hoofd, die bij chaos laat ordenen, me de weg wijst.....
6. Inzendingen van Gré van Lith
Laatste werkdag Na een drukke werkdag Fiets ik naar huis Bij de tuindeur aangekomen doe ik de sleutel in het slot Knarsetandend geeft het slot toe En Ik open de deur Loop naar de schuur, oneerbiedig “het hok” genoemd Hortensia’s, vingerhoedskruid, schijnpapaver ‘in vol ornaat begroeten’ mij Fiets gestald en de werktas onder mijn arm loop ik naar de achterdeur Wederom steek ik een sleutel in een slot Die meteen toegeeft De deur gaat open Ik ben thuis Een bekende geur omringt mij en geeft rust in mijn ‘verwaaid’ hoofd Ik zet mijn tas weg en ga theezetten Kruidenthee Geen les meer geven De kinderen gaven een ontroerend afscheid Dan heb ik het toch aardig gedaan Nu ‘anders’ verder voortaan Ach, het leven is nog goed Er is zoveel nog te doen- en te zien in Haren voor mij De Hortus bijvoorbeeld Fietste ik bijna altijd voorbij De Dilgt is een ander verhaal Hopelijk niet voor mij O nee, Godsallemachtig, driewerf nee, bespaar dat voor mij!
Hersenspinsel G. 1 juni 2021
Mijn lief
Als een schaduw in de dag Fietste ze van mij weg De breuk is gegraveerd in het wegdek G. 21 01 2021
De foto is van Saskia de Boer uit Haren
Zij is een heel bekende fotografe/ dichteres/ kunstenares. Na het zien v. d. foto op haar side, schreef ik dit: ’Mijn lief’.
7. Inzendingen van Saakje Spoelstra
De moeder de Vrouw
Ik ging naar bommel om de brug te zien
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
Die elkaar vroeger schenen te vermijden,
Worden weer buren. Een minuut of tien
Dat ik daar lag, in ’t gras, mijn thee gedronken
Mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –
Laat mij daar midden uit de oneindigheid
Een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
Kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij ’t roer,
En wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.
M.Nijhoff
De moeder het water Ik ging naar moeder om haar terug te zien Ik zag een vreemde vrouw. Haar blik was wijd en Leeg, als keek zij naar de verre overzijde Van een water, niet naar mij. Ik dacht misschien -toen ik daar stond op het gazon, pilsje gedronken In de kantine van het verpleegtehuis, de tijd Ging langzaam in die godvergeten eenzaamheid – Misschien zou ’t goed zijn als nu Psalmen klonken. Het was mijn moeder, het lijfje dat daar roer- Loos stond in ’t gras, alleen haar dunne haren Bewogen nog een beetje in de wind, als voer Zij over stille waatren naar een oneindig daar en Later, haar God. Er is geen God, maar ik bezwoer Hem zijn belofte na te komen, haar te bewaren. R. Kopland
Toen ik, lang geleden, op school het gedicht van Martinus Nijhoff De Moeder de Vrouw las trof het mij direct. Dat is het bijzondere van poëzie, een gedicht kan je, met die enkele regels, raken in je hart. Waarom juist dit gedicht mij trof? Misschien omdat ik zelf een lieve moeder had die ook vaak onder het werk in huis psalmen zong. En ook zij stond aan het roer, al had dat met een schip niets te maken.
In haar laatste levensjaar, zij is 82 geworden, kon zij door een hersenbloeding niet meer aan het roer staan. Toch bleef zij, ook in het verpleeghuis, wilskrachtig streven naar herstel.
Maar de rollen waren omgedraaid, wij zorgden nu voor haar.
Dat lees ik ook in het gedicht van Rutger Kopland De moeder het water. De grote liefde en zorg voor de moeder in dit gedicht ontroert mij. Ik vind het nog mooier dan dat van Nijhoff.
8. Inzending van Jacques Westerveen
Mijn gedicht Dagje Radio, geschreven ergens in de corona tijd van 2020, al gaat het niet per se over de corona crisis, denk ik, misschien is het eerder een reactie op die aanhoudende stroom van nieuws en nieuwtjes, en de daaraan verbonden meningen en ideeën, terwijl de werkelijke crisis wel eens een heel andere zou kunnen zijn.
Nou ja, meer kan ik er niet over zeggen.
9. Inzendingen Carolien Bavinck
1705: Aanleg eendenkooi Ameland in opdracht van Amalia van Anholt-Dessau voor haar zoon Johan Willem Friso van Nassau. Deze woerd is er als eerste ingevlogen.
Prince: traditionele aanhef slotstrofe met opdracht.
FB (mijn vader) heeft ons in 7 plogs meegenomen in de wereld van de poëzie en daarin gedichten van bekende en (voor mij) minder bekende dichters) besproken. Nu is het tijd om iets te lezen van zijn eigen hand. Zelf loopt mijn vader niet snel te koop met zijn eigen werk, toch heeft hij zich ooit laten verleiden deel te nemen aan een expositie van kunstenaars in de Amelander kunstmaand. Zijn gedichten waren voor de gelegenheid op ansichtkaarten gedrukt. Hier twee van mijn favorieten, de één met humor geschreven, de ander met heimwee.