Aanmelden via de knop hiernaast. Let op: de lezing is in de oude hal van 't Clockhuys.

Het verhalende element in de klassieke muziek

 Muziek en taal kennen verwantschappen

Anders dan bij kunstvormen als bijvoorbeeld schilderkunst – het doek hangt daar – en beeldhouwkunst - de sculptuur staat daar, ontvouwen bijvoorbeeld een symfonie en een toneelstuk zich in de tijd, en dat telkens weer, in verschillende uitvoeringen. Tussen een in een partituur gegoten symfonie of een uitgeschreven toneelstuk en het publiek zit nog een essentiële laag: de uitvoerenden. Hier zien wij een wezenlijke verwantschap tussen muziek en taal, vooral uitgesproken taal.

Tussen muziek en taal, ook geschreven taal bestaan meer verwantschappen. Dat komt in mijn verhaal aan de orde, aan de hand van klassieke muziek, met diverse geluidsvoorbeelden.

Muziek en taal kennen ook verbindingen.

Aan de orde komen ook verbindingen tussen klassieke muziek en taal. Denk aan volksliedjes, kerkgezang, in de klassieke muziek: opera, oratoria, getoonzette missen, liederen van Franz Schubert en vele andere componisten. Kortom: vocale muziek, met een duidelijk verhalend, vertellend aspect.

Of zit in puur instrumentale muziek soms of vaak ook een te herkennen verhalend aspect? Is in sommige symfonieën een verhaal te proeven? Of leidt te sterk zoeken naar zo’n verhaal achter de muziek al te zeer af van de muziek zelf? De 20-eeuwse componist Igor Stravinsky had hier een duidelijk standpunt: ‘Muziek drukt niets anders uit dan zichzelf’.