Aanmelden en betalen

De leden van het Animato Kwartet, besloten

al tijdens hun studie samen een strijkkwartet

te gaan vormen (2013). Het kwartet wordt

met haar gepassioneerde spontane spel en

grote podium-uitstraling gezien als het meest

veelbelovende strijkkwartet in Nederland met

een grote podiumuitstraling. Het kwartet

verwierf de titel “Dutch classical talent” in

2022 en de prestigieuze Kersjesprijs in 2023.

Uit de juryrapporten: “Vier spelers die elk

hun individuele uitdrukking behouden en

inzetten, hebben als kwartet een gelaagd en

intens spel ontwikkeld met een breed palet

aan kleuren.” “...met een bruisende energie,

ze pakken je in vanaf de eerste noot.”

Het kwartet trad op in alle grote Nederlandse

concertzalen en op vele Europese festivals

en competities. Ook daar viel het kwartet in

de prijzen zoals bij Chamber Music

Competitions in Weimar, Verbier en

Trondheim. Het kwartet was 'Artist in

Residence' bij de Nederlandse Strijkkwartet

Academie en volgde masterclasses bij o.m.

Alfred Brendel, Jan Willem de Vriend, Marc

Danel en Eberhard Feltz.

De Noorse Inga Våga Gaustad studeerde

viool in Copenhagen en Den Haag. Zij is een

gepassioneerde kamermusicus.

Tim Brackman studeerde bij Ilona Sie Dhian

Ho, Eszter Haffner (Copenhagen) en Vera

Beths (Den Haag). Hij is een intens spelende

violist. Elisa Karen Tavenier studeerde bij

Coosje Weizenbeek, Michael Zemtsov en bij

Nils Mönkemeyer. Zij weet een warme, diepe

klank uit haar altviool te halen. Cellist Pieter

de Koe wordt wereldwijd gevraagd. “When he

plays his heart, soul, and body become one. He

enchants the audience with it.

PROGRAMMA

Ludw. van Beethoven Strijkkwartet

op. 18. nr. 6 in Bes major; (1800)

Allegro con brio

Allegro ma non troppo

Scherzo & Trio

La Malinconia: Adagio-Allegretto

Bela Bartók Strijkkwartet op. 7

nr. 1 in A minor(1909)

Lento

Allegretto

Allegro vivace

KORTE PAUZE

Joh. Brahms Strijkkwartet op. 51

nr. 2 in A minor (1873)

Allegro non troppo (A minor)

Andante moderato (A major)

Quasi Minuetto, moderato (A minor)

Finale. Allegro non assai (A minor)

Beethovens strijkkwartet is een vierdelige

compositie die in 1800 voltooid werd. Dit

kwartet is vooral bekend om het

vernieuwende, naar de toekomstige

Beethoven verwijzende slotdeel: La

Malinconia (De melancholie). Dit is een

inleidend adagio van een harmonisch

onontwarbare complexiteit wat qua duister

broeierige sfeer volledig contrasteert met een

opgewekt en lichtvoetig Allegretto wat zonder

enige overgang er naast geplaatst lijkt. Dit

contrast tussen Allegro en Adagio lijkt het

belangrijkste effect wat het geheel draagt.

Bartoks strijkkwartet bestaat uit drie delen,

zonder onderbreking achter elkaar te spelen

(attaca). Bartok werd, net als in zijn eerste

vioolconcert, geïnspireerd door zijn

onbeantwoorde liefde voor de violiste Stefi

Geyer - in een brief aan haar, noemde hij het

eerste deel een "begrafenis-dirge" De

intense wijze van het gebruik van contrapunt

in dit deel wordt opgevolgd door steeds

snellere delen. De stemming van het werk

wordt geleidelijk lichter, redelijk opgewekt en

getuigend van zijn interesse voor Hongaarse

volksmuziek beëindigd.

Brahms' strijkkwartet: "Je kunt je niet

voorstellen hoe het is om altijd zo'n gigant

(Beethoven) achter je te horen marcheren!"

Toch durfde Brahms het aan een

strijkkwartet te componeren, thematisch hecht, relatief lyrisch, hoewel het culmineert

in een dramatische en voortstuwende finale

waarvan de spanning voortkomt uit een

metrisch conflict tussen thema en

begeleiding. Ook is hierin een Hongaarse

volksdans te horen, een czárdás